Δύο, τρία πράγματα ακόμα περί εμπειρικού marketing

Γιατί τα κοστολογουν 16.36€ άραγε;;;

Εμφανισιακά αξίζουν όσο αλλά. Είναι σαν να τα υποτιμούν, αλλά πρόκειται για μικρή μείωση αξίας. Αντικειμενικά ήταν ωραίο προϊόν. Και η τιμή που είναι χαμηλή θα έπρεπε να θεωρείται κάτι θετικό με την έννοια ενός προσβάσιμου και προσιτού προϊόντος που μπορεί να κάνει αριθμούς στις πωλήσεις.

Όμως ξέρουμε ότι θα περάσει από μέσα μας η σκέψη ότι για να είναι φτηνό ή αλλιώς οικονομικό, δεν θα είναι και καλό με την έννοια του ανθεκτικού. Σίγουρα από την άλλη όψη του νομίσματος, αν κάτι παραείναι ανθεκτικό, χαλάει και την όρεξη για shopping. Η υπερβολική αντοχή αντιστρατεύεται την ανανέωση στην αγορά και πρέπει να επιφυλάσσεται μόνο για αντικείμενα που στον καθένα μας σημαίνουν λιγάκι κάτι παραπάνω.

Εγώ μπορεί να προσθέτα κανα διακριτικό παραπανω, γιατί είμαι λίγο των χτυπητών αξεσουάρ γενικά. Αλλά και έτσι όπως είναι, θεωρούνται ωραία. Αντικειμενικά και πάλι υπογραμμίζω! 

Είχε λοιπόν σχέση η χαμηλότερη τιμή με την ποιοτητα υλικων, οπότε υπάρχει λογικός λόγος και όχι ακατανόητος που τα αλλά είναι πιο ακριβά; 

Δεν είμαι όμως και σίγουρος, αν αυτό διαμορφώνει την τελική τιμή. 

Προσπαθώ να καταλάβω αν η τιμολόγηση είναι αυθαίρετη βάσει ομάδας συμφερόντων η έχει και αντικείμενικη βάση. Κάτι που δεν σου μαθαίνουν στο Πανεπιστήμιο. 

Το φτηνό πάντως, αν δεν είναι και καλο σε βασικά επίπεδα, δεν έχει νόημα. Γιατί ο κατάναλωτης θα απορρίψει και θα προσπαθησει να πάει για το πιο καλό έστω και ακριβότερο. Ειδικά δε αν η διαφορά στην τιμή ήταν από αυτές που φτανεται, μάλλον θα καταριέται ή την τσιγγουνια του ή τα λίγα λεφτά που έχει. Γιατι δεν έκανε τη δουλειά του. Τόσο Απλά!! Το φτηνό λοιπον είναι ανταγωνιστικό μόνο όταν είναι τουλάχιστον σε βασικά επιπεδο ποιοτικό. Αμα είναι μάπα, μάλλον θα οδηγήσει την επιχείρηση σε απαξίωση. 

Και όλα αυτά πάντα με γνώμονα ένα καταναλωτή μετριοπαθή. Οχι αυτους που τα λένε όλα βλακεία εκτός από τα πολυ ακριβά σαν να να δουλεύει η ανεπίσημη πιάτσα για κάποιους γνωστούς που δεν θέλουν οι ίδιοι να μιλήσουν.

Αν και δικηγόρος δεν είμαι πρόχειρος, αν ο νόμος βάζει όντως (ρητά) εμπόδια σε εξαντλητικές πρακτικές συγκρίσεις ανταγωνιστικών προϊόντων. Πιθανόν ακόμη και οι επιχειρήσεις να μην θέλουν να γίνονται τόσο συγκεκριμένες και προτιμουν η επιλογή να διαμορφώνεται πιο αφηρημένα π.χ. με μόνο την τιμή η με μόνο το brand name κλπ. 

Όταν όμως καταλαγιάζει το trend 📈 και πας να αγοράσεις τη 2η φορά, θα το ξανασκεφτείς λίγο παραπάνω. Την 1η φορά δοκίμασες, γιατί απλά ήταν μόδα. 

Αυτό σαν αρχή καταναλωτισμου εφαρμόζεται σε πολλά πεδία. Την 1η φορά αγοράζεις πράγματα, γιατί είναι trend. Θα ξαναπαει όμως ο πελατης να αγοράσει ξανά για την έξτρα ποικιλια στην ντουλάπα του η έστω την ελαχιστη-υστατη 2η φορά λόγω φθοράς χρόνου;;; 

Το καλό όμως που θα δίνεται σε λογική τιμή, δύσκολα θα απαξιωθεί στην αγορά.

Το να είσαι προσβάσιμος είναι συγκριτικό πλεονέκτημα σε οικονομίες κλίμακας ή και απλώς τοπικές αγορές μικρών κοινωνιών.

Το να μην καταδέχεσαι δεν νομίζω ότι είναι και τόσο cool.