Σαν πεδιάδα που δεν τελειώνει

Κάτι τέτοιο μου έβγαλε ένα κομμάτι τυρί που έφαγα, μάλλον γαλλικής προελεύσεως. Απλωνόταν στο στόμα, αλλά πολύ έντονα όμως και η γεύση του είχε κάτι από "unreal power". Αυτό... μόνο! Ααα...και ακόμα ότι: από επίγευση για ώρα ένιωθες ότι πριν από κάποια ώρα έφαγες. Δεν σε άφηνε να ξεχάσεις εύκολα ότι το φάγες και το έκανες μια χαψιά με μια, δύο δαγκωματιές. Σε ανταμοίβει με διάρκεια στην αίσθηση.