Τον ξεχωριζα σαν κρυσταλλο

Ήταν ωραίος. Μπλε και καφέ. Με λευκές ηλεκτροδιώσεις. Τον έλεγα περιφραστικά "when the earth meets the sky". 

Κατα προτιμηση θα ήθελα να έχει και κάτι αρτηριες-κεραυνακια κόκκινα, για να είναι λίγο πιο ζεστός. Έτσι σκέτος είναι λίγο ψυχρός, όπως το χώμα μόνο του είναι "σκέτο πολυ" και το μπλε μόνο του πολυ, ας πουμε, "βαθυ/σκέτο/ψυχρό". 

Στο βιντεοπαιχνίδι ήταν ο Arena crystal 🔮. Αυτόν που κέρδιζες μόνο με το σπαθί σου. Αλλά και τί κερδίζεται χωρίς μάχη είναι να πει κανείς ως εύλογο και εύχαρι αντίλογο. 

Τέλος, στις μέρες μας κάνουν μεγάλη συζητηση για ενέργεια από κρυσταλλους και πετρες. Δεν ξέρω αν τα πιστεύω αυτά, αλλά σιγουρα δείχνουν ωραία και έτσι σου φτιάχνουν τη διάθεση με την εμφάνιση τους. Δεν ξέρω, αν κυριολεκτικά εκπέμπουν ενέργεια σε κάποιο υποατομικό επίπεδο που δεν νιώθεις με τις αισθήσεις σου. Ίσως να είναι σαν τις μπαταρίες στα quartz ρολόγια. Σε κάθε περιπτωση φρονώ η ενέργεια από πετρες πρεπει να διακρίνεται γενικά από αργή αποδέσμευση/τροπή υλης σε ενεργεια. Σε σχέση με υγρά κλπ. Για ρολόγια τα ενεργειακά πετράδια είναι όντως πολυ χρήσιμα. Η ξηρά έχει την τάση περί αυστηρής μέτρησης σε όλα.