KSpiLtalking

Σαν Ανώνυμη Εταιρεία. Να τον βράσω τον έρωτα που είναι τυφλός θα μπορούσε να πει κάποιος ως επιτυχημένο αντίλογο της γνωστής ρήσης από τα πεδία του χρόνου. Η μετοχή η ονομαστικοποιημένη είναι σαν τη γυναίκα που ξέρεις την αξία της. Η ανωνυμία υποκρύπτει και άγνωστο έδαφος με ποιόν έχει να κάνεις πραγματικά απέναντι σου, όπως η τύφλα από το μεθύσι σε κάνει να χάνεις τη σταθμισμένη κρίση σου.   Παρακολουθώ εδώ και λίγες μέρες το πολύκροτο διαζύγιο γνωστού ζευγαριού του θεάματος που πλέον έχει εξελιχθεί και αυτό το ίδιο σε ένα είδος δημόσιας ταινίας. Πού να πήγε τόση αγάπη και έρωτας, όπως λέμε στα ελληνικά, που πλέον βγάζουν όλα τα άπλυτα εσώψυχα τους δημοσίως; Και δεν φτάνω καν στο ευαίσθητο κομμάτι των κοινωνιών μας, το μεγαλύτερο taboo (περισσότερο και από το sex που η Εκκλησία και η κοινωνία συνεκδοχικά είθισται να το κόβει απότομα -συνήθως- από το στόμα μας σαν κουβέντα και να το δαιμονοποιεί) που δεν είναι άλλο από το χρήμα. Μόνη η αγάπη είναι σημαντική τυπικά και επίσημα....

Το να έχεις μυαλό στον κόσμο αυτό και να το λες ευθαρσώς είναι σαν να δηλώνεις μαυρος 2 και βάλε αιωνες πριν. Το προβλημα λοιπον είναι απλό. Το κίτρινο οικονομικό συστημα μπορεί να πληρωνει αδρα άλλους π.χ. τους αθλητές ή τραγουδιστές, αλλά όχι τα μυαλά. Οι τελευταίοι επιβάλλεται να χαρίζουν τις γνώσεις ή καινοτομίες τους για το καλό του κόσμου. Αστεία πράγματα δηλαδή.  Έχει κομπλεξικό δόγμα εναντίον όσων έχουν γεννηθεί με περισσότερο μυαλό από αυτο. Και είναι ευνόητο, γιατι οι κανόνες του κίτρινου γραμμικου συστήματος είναι φτιαγμένοι γυρω απο το αθλητικό μοτίβο. Ίσως ο πρώτος που τους επινόησε να ήταν και αυτός αθλητής (ή ακόμα και λαϊκός καλλιτέχνης) και έτσι θέλησε να προωθήσει τους δικούς του ανθρώπους. Ποτέ κανείς δεν ξέρει, γιατί ποτέ κανείς δεν λέει. Βλέπουμε μόνο κάτι αντιπροσώπους του λαού να ψηφίζουν τους νόμους, αλλά ποτέ δεν ξέρουμε τους αληθινούς εμπνευστές σχετικά με το περιεχόμενο αυτών. Λέγεται το οικονομικό σύστημα κίτρινο, γιατί παραπέμπει στην εποχή του χρυσού κ...

Tα πιο νέα παιδιά (γεννηθέντα από 1990 και μετά) τα κορoϊδευουν αυτά -νομίζω-. Ακόμα και η κοπέλα στο post έχει caption που τα κοροιδευει. Αντιθέτως εγώ αυτό νομίζω είναι ένα πετυχημένο revival παλιών υλικών. Ενω αλλά όχι. Revival από revival δεν είναι το ίδιο. Πέρα από μόδα, το revival συχνά επιβάλλεται για λόγους εξοικονόμησης δαπανών, καθότι η χρήση του ίδιου υλικού εξοικονομεί από πολλές δαπάνες για R&D και άλλες (φορές) γιατί είναι το μόνο υλικό που διαθέτει η επιχείρηση, ο τόπος ή και η ίδια η χώρα. Το νέο συνεπάγεται αλλαγή και έξοδα και αυτό δεν αρέσει σε ορισμένους. Το νέο είναι αλλιώς και κάποιοι την έχουν δει ότι το παλιό είναι πάντα πιο καλό. 

Γιατί τα κοστολογουν 16.36€ άραγε;;; Εμφανισιακά αξίζουν όσο αλλά. Είναι σαν να τα υποτιμούν, αλλά πρόκειται για μικρή μείωση αξίας. Αντικειμενικά ήταν ωραίο προϊόν. Και η τιμή που είναι χαμηλή θα έπρεπε να θεωρείται κάτι θετικό με την έννοια ενός προσβάσιμου και προσιτού προϊόντος που μπορεί να κάνει αριθμούς στις πωλήσεις. Όμως ξέρουμε ότι θα περάσει από μέσα μας η σκέψη ότι για να είναι φτηνό ή αλλιώς οικονομικό, δεν θα είναι και καλό με την έννοια του ανθεκτικού. Σίγουρα από την άλλη όψη του νομίσματος, αν κάτι παραείναι ανθεκτικό, χαλάει και την όρεξη για shopping. Η υπερβολική αντοχή αντιστρατεύεται την ανανέωση στην αγορά και πρέπει να επιφυλάσσεται μόνο για αντικείμενα που στον καθένα μας σημαίνουν λιγάκι κάτι παραπάνω. Εγώ μπορεί να προσθέτα κανα διακριτικό παραπανω, γιατί είμαι λίγο των χτυπητών αξεσουάρ γενικά. Αλλά και έτσι όπως είναι, θεωρούνται ωραία. Αντικειμενικά και πάλι υπογραμμίζω!  Είχε λοιπόν σχέση η χαμηλότερη τιμή με την ποιοτητα υλικων, οπότε υπάρχει λογικός...

Όταν το αγόρασα ήταν ένα ήπιο ροζ τριαντάφυλλο, τώρα όμως έγινε κόκκινο του DareDevil. Και άργησε κάπως να ανθίσει. Προς το τέλος της Άνοιξης.  Αυτό έχει γίνει και με αλλά φυτά π.χ. με τις φωτιές, αν και πλεον δεν υπάρχουν πια.  Κάηκαν από τα χιόνια του χειμώνα (Χχ). Για την ιστορία ξεκίνησαν κίτρινες, αν θυμάμαι καλά και στην πορεία και αυτές τράπηκαν σε κόκκινες. Δεν ξέρω που μπορεί να οφείλεται αυτό! Ο ανθοπώλης ήταν πάντοτε κάτοικος της ίδια γεωγραφικά περιοχής, οπότε δύσκολο και χλωμό να αποδοθεί σε διαφορετικές τοπικές συνθήκες και εξωγενείς παράγοντες κλίματος.  Ίσως ο λόγος να είναι μονομερώς ψυχολογικός και να επηρεάστηκε από τον αγοραστή και ιδιοκτήτη- νέο κύριο του, ο οποίος, όταν το είδε, κάπως το ξεχώρισε, γιατί ήταν στην ακμή του καλά φροντισμένο από τον γεωπόνο και ίσως γιατί προεξείχε λίγο περισσότερο από τα υπόλοιπο τοποθετημένα πλησιέστερα. Σαφώς και λοιπόν σκέφτηκα ότι (είναι) ώρα για μια αγορά ακόμη και να το πάρω με μεταγραφή μέσα από τον σωρό στο ανθ...

Κάτι άλλο που κάνουν συχνά οι εταιρείες που συγχρόνως αποδεικνύει και μια κεκρυμμένη μονοτονία στη συλλογιστική τους περί προσέγγισης των πελατών είναι ότι βάζει τους celebs στον ίδιο ρόλο "ξανα και ξανά". Η λογική πίσω από αυτήν την πρακτική είναι σαν να λέει ο αντζέντης στον αστέρα: "ο κόσμος σε γουστάρει σε αυτόν τον ρόλο, οπότε κάνε το συνέχεια!". Η σίγουρη επιλογή θα έλεγε ένας τρίτος παρατηρητής. Θα έλεγα όμως ότι μπορεί να κάνει "backfire" και να μας προκαλέσει μια αντίδραση του τύπου (από μέσα μας ή και απ' έξω) που ακούει στις εξής λέξεις-φράσεις: "σε φάση ωραία είχες μια επιτυχια και το επανέλαβες μια, δυο, μην μας τα πρήζεις κάθε λίγο και λιγάκι με το ίδιο στιλ! Βαριομαστε!! Θέλουμε (ο κόσμος-το κοινό) εναλλαγή!".  Τουλάχιστον μια πρώτη μέτριας έντασης θεραπεια είναι να μην επαναλάμβανουν το ίδιο μοτίβο τόσο συχνα. Να το πεθυμήσουμε και λίγο. Να το ξεχάσουμε προς το παρόν, για να καταλάβουμε κιόλας την αξία του. Ή να διαπιστώσο...

Είχε ένα ωραίο ουρανό εντελώς μεστο, μπλε απογευματινό και ένα λεπτό φωτεινο φεγγάρι (σε απόχρωση ασπροκίτρινου φθορίου). Τι μας διδάσκει αυτό;;; Μα φυσικά ότι ο ουρανός είναι ωραίος και σε αλλά μέρη της γής εκτός από τα προβαλλομενα στα μέσα. Δεν πήρα φωτογραφια, γιατί δεν είχα μαζί μου κινητό και γιατί είναι χαζό να αποτυπώνεις τα πάντα. Ούτως ή άλλως η μηχανή δεν μπορεί να αποδώσει (ή μόνο σπανίως) την εικόνα, όπως είναι στην αληθινή ζωή (αλλιώς ζείς ή βλέπεις μέσα από τον φακό και αλλιώς έξω από αυτόν). Έτσι μετά που άραξα παρέα με την γάτα μου δεν ξαναβγήκα έξω να κάνω λήψη, άσε που βαριόμουν (πολύ...) κιόλας να φωτογραφήσω. Προσπάθησα απλώς να θυμάμαι την εικόνα!! Τον ουρανό τον προσεξα, όταν βγήκα  να ελέγξω κάτι ασχετο που θα μπορούσα και να αποφύγω η να αδιαφορήσω. Καμιά φορά η αγγαρεία μπορεί να οδηγήσει σε θησαυρό και σε ανακάλυψη που δεν περιμένεις.

Ξαναπεταξε η βουκαμβιλια και με χαροποίησε πολύ. Έγινε ένα σιωπηλό κλικ χαράς μέσα μου που λίγο εξωτερικεύτηκε, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν ήταν κάτι σημαντικό για μένα. "The dead can rise again, if something is left within". Σκέφτηκα κιόλας να βάλω να ακούσω το παλιό CD "Dead can dance". Απλά συνειρμικά χωρίς να έχει εντελώς κανονικό νόημα, ούτε η πρώτη πρόταση στα αγγλικά, ούτε η δεύτερη πρόταση (σαν πρόταση μουσικής). Για τον ιβισκο δεν ξέρω, γιατί κατάγεται από Ασία μεριά και γενικα η φάση της Ασίας είναι τα ότι πάντα βαίνουν σε πιο βαθιά κλίμακα από τα συνηθισμένα, οργανώνονται πιο περίπλοκα σαν κινούμενη άμμος κάπως και γενικα με δυό λέξεις απλά: "πιο πολύ...", έχουν δηλαδή ένα θέμα με τον συγκριτικό βαθμό. Με το περισσότερο. Είναι σαν κυνηγάνε πάντα το περισσότερο στα πάντα. Θα του δώσουμε χρόνο πάντως, γιατί είναι βασιλικό φυτό στην εμφάνιση. Απλά κάπως δυσκολεύεται φαίνεται με το εύκρατο κλίμα της Μεσογείου και εννοώ ότι κάνει και χειμώνες δυ...