KSpiLtalking

I could go along with most of the stuff she does. Like compromise. She is a bit bitchy in the way she approaches people, but not truly bad inside. More like abrupt. But this thing she said kind of hit me. I won't write it down. Let's see, if she meant it in time. You can't be diplomatic forever, even if you don't truly want to bother with fuss other people are dealing with in their lives. I am not talking about the fact you need to care, so they will care back. It is not just that. Maybe it will be reciprocated, maybe it never will. Humans just don't care, because you did. Does not work that way. The spark of interest within them about you or others is usually located in other fields and it can be even more complicated than the fact some tend to simplify it and concetrate it in simple goals they may have. No, what I worry about is what will happen, if she truly works in mysterious (dark and obscure) ways (like a spy)! What/Who could get in her way from one day turni...

Οι μεγάλοι-υψηλοί τιμολογητές των κοινωνιών μας φαίνεται να είναι αγρότες στη ψυχή και μοιάζουν να τα έχουν λίγο χαμένα. Αυτοί είναι ικανοί να ανταλλάξουν ένα μάτσο σταφυλια με διαστημόπλοιο και να το θεωρήσουν δίκαιη ανταλλαγή. Τί θέλω να πώ με αυτό; Ότι οι τιμές των τροφίμων έχουν πάει στο Θεό που λέμε στο προφορικό. Με 5 ευρώ στο σουπερ μαρκετ αγοράζεις πολυ λίγα και φαγωνονται σε μια μέρα δυο. Με 5€ μπορείς να πάρεις και δαχτυλίδι από πλανόδιο πωλητή που όπως και να έχει είναι προϊόν μεταλλουργίας. Κάποιος έσκαψε σε ορυχείο κάποτε, για να δημιουργηθεί. Δεν μπορεί να έρχεται ο αγρότης και να λέει ότι η δική του δουλειά είναι πιο σκληρή. Και ακόμα ο αγρότης πουλάει κάθε μέρα. Ο χρυσοχόος κάθε πόσο συχνά πουλάει; Ποιός αληθώς πρέπει να πουλάει ακριβά; Αυτός που πουλάει κάθε μέρα ή αυτός που πουλάει μια στο τόσο; Και πρέπει λογικά να ζήσει με όσες πωλήσεις έκανε. Όλοι έχουμε δαχτυλίδια ή άλλα κοσμήματα για μια ζωή. Έχουν κάνει την απόσβεση τους και με το παραπάνω. Αλλά τρώμε κάθε μέρ...

Θα υπάρξει δορύλατη επιβολή. Εχουμε αφήσει και μας κυβερνάνε ένα μάτσο ανθρωπάκια. Ναί φυσικά και τα προβλήματα μπορούν να επιλύονται με κανονικές μεθόδους. Τί γίνεται όμως όταν υπάρχει αδιαφορία ή απροθυμία για συνεργασία; Μια είναι η λύση τότε, αν κανείς θέλει να προχωρήσει παρακάτω. Θα συγκρουστούν οι βουλήσεις και συνήθως αυτό γίνεται με τον παραδοσιακό τρόπο. Το να γίνει απολίτιστος κανείς είναι το μόνο λογικό, όταν οι πολιτισμένοι έξυπνοι εκφεύγουν τεχνηέντως και πλαγίως των υποχρεώσεων τους. Τα δικαιώματα του άλλου όντως τελειώνουν εκεί όπου αρχίζουν τα δικά μας και αμφότερα πρέπει να υπακούν στη γνώμη τη πιο λογική. Και πιο λογική είναι η σωστή, η δίκαιη και η αντικειμενική και πάντα σύμφωνη με τα χρηστά ήθη. Δεν μπορεί ο άλλος (ο θύτης) να έχει καταλύσει κάθε έννοια αξιοπρεπούς συμπεριφοράς και να αξιώνεται από το θύμα να είναι ήρεμο και πολιτισμένο. Η λογική είναι μια, όταν δεν παίρνουν με το καλό, τους το επιβάλλουμε. Δεν περιμένουμε, εκτός αν το να περιμένεις μπορεί να φέρ...

Το μεγάλο μέτρημα περιγράφεται με φράσεις του τύπου: "τι έκανες εσυ για μένα και τι θα κάνεις εσυ για μένα τώρα;" και αλλα παρόμοια από ανθρώπους που έχουν την τάση να μετακυλιουν ευθυνες. Στην πραγματικότητα θέλουν μόνο να απολαμβάνουν και να μην προσφερουν. Ο καθένας θέλει να συμπεριφέρεται σαν Λόρδος ή Ανατολίτης δυνάστης. Φυσικά θα υπάρχουν και τέτοιοι στις κοινωνίες, αλλά και αυτοί κάτι πρέπει να κάνουν και σίγουρα δεν γίνεται να έχει την απαίτηση να είναι ευγενής-αρχηγός ο καθένας. Συμπεριφέρονται σαν γυναίκες με την παλια έννοια, όταν οι γυναίκες απλώς κάθονταν σπίτι και μεγάλωναν τα παιδια με τους πόρους που εισέφερε ο συζυγος. Και καρπώνονταν όλο το εισόδημα. Έκαναν δηλαδή τη διαχείριση, παρά το ότι οι ίδιες δεν το κέρδιζαν. Υπάρχει σχεδόν απόλυτος ωφελιμισμός σε σημείο που κατά τη γνώμη μου και όσων έχουν στοιχειώδη σχέση με τα χρηστά ήθη δεν είναι κάν όμορφο. Αυτό αφορά άντρες-γυναίκες, αν και οι τελευταίες συχνά (όχι φυσικά πάντα και ανεξαίρετα) έχουν μια τάση να ...

Ο τίτλος αυτος περιγραφει την ψυχολογία πολλών τον 21ο αιώνα. Έχουν τη λογική του Φαινεσθαι και όπως λέγαμε στα παλαιά ελληνικά (δεκαετία '90 και πριν) είναι μέσα τους γλάστρες, κοινώς καλοί μόνο για διακόσμηση, ωστόσο δεν παύουν να το παίζουν μάγκες και ότι έχουν και αγριάδα μέσα τους. Αυτή ειναι η ψυχολογία τους. Οι ξένοι στοχαστές στον τομέα της ψυχολογίας το λένε αυτό και "passive-aggressive". Εγώ θα προσέθετα και "competition" (να γίνει τρίπτυχο), αν και συνήθως ο επιθετικός είναι εξ αρχής και ανταγωνιστικός, αλλά όχι απαραίτητα. Επίσης, πολλοί τύποι ανθρώπων, αν και δεν έχουν ιδέα από (κάθε είδους) μάχες της ζωής, θέλουν να το παίζουν σκληροτράχηλοι από αυτούς που δήθεν "όλα τα σφάζουν, όλα τα μαχαιρώνουν και τίποτα δεν μας πτοεί, ούτε φυσικά καταβάλλει". Ενώ οι ίδιοι δεν είναι καθόλου έτσι. Αλλά έτσι επιδιώκουν να φαίνονται. Είναι ένα παιχνίδι ψεύτικων εντυπώσεων, μια τεράστια μπλόφα φόβου και όποιος την χάψει που λέγαμε στην παλιά ελληνική καθ...

Η ενέργεια μας βρίσκει πάντα τον κατάλληλο υποδοχέα αντίδρασης. Η ενέργεια πάντα ξέρει τι κανει. Απλά εμείς δεν μπορούμε πάντα να ακούμε την αλάνθαστη αλήθεια της. Και έτσι κάνουμε τρελά πράγματα, ενώ αληθώς τα πράγματα είναι απλά και θα μπορούσαν να επιλυθούν κανονικά. 

Τώρα είμαστε άλλου, αν και συχνά νιώθουμε ότι, επειδή οι άλλοι δεν εξελίσσονται, μας τραβάνε πισω σαν μαυρη τρυπα. Η αλήθεια είναι ότι δεν θέλουν να δουν κάτι άλλο πέρα από αυτό που ξέρουν. Επίσης είναι αλήθεια, όμως, ότι η μαύρη τρύπα τους δεν είναι άτρωτη, όπως τη νομίζουν. Όχι μόνο όλη αυτή η μαύρη ύλη μπορεί να λειτουργήσει σαν καύσιμη ύλη ωσαν το πετρέλαιο στον υλικό κόσμο, αλλά μπορείς να τη μολύνεις και εσύ, να σπάσεις κομμάτια της, για να μπει λίγο φώς να δούνε τα μάτια μας επιτέλους την αλήθεια μέσα σε αυτόν τον αχταρμά ρευστότητας που τη χαρακτηρίζει. Να της πετάξεις άσπρη λάσπη. Η αλήθεια δεν χρειάζεται να είναι εντελώς σκέτη. Δεν ανήκω σε αυτούς που είναι τόσο αυστηροί. Αλλά μη το γρασάρουμε υπέρ του δέοντος. Δεν κάνει! Για μας τους ίδιους πρώτα από όλα. Δεν πρέπει να ζούμε με την πλάνη, αγκαλιά με την άρνηση. Αν πρέπει για τον ένα ή άλλον λόγο να φερθούμε σαν χαμαιλέων, σαν λιοντάρι που ξεκινάει με το να έρπεται σαν φίδι (από τα χαμηλά), μη μείνουμε εκεί, αλλά να σηκωθού...

Από το 2012 ξεκίνησε μια τάση στον κόσμο πολλοί να σχηματίζουν καρδούλες με τα χέρια τους σαν σύγχρονοι Απόστολοι του ΙΧ ανανεώνοντας το παλιό κήρυγμα "Αγαπάτε αλλήλους". Εντάξει δεν είναι ότι αυτή η φράση είναι εσφαλμένη, διότι ιδεοληπτικά το καλό της κοινωνίας επιδιώκει, μπορεί όμως να σταθεί ρεαλιστικά και είναι αυτό που όντως συμβαίνει στην καθημερινότητα; Μπορεί πραγματικά το θεμελιώδες του εγωϊστικού χαρακτήρα της ανθρώπινης φύσης να αλλάξει; Μήπως απλώς τώρα ζητάει επιπλέον και αγάπη, ενώ πριν αποζητούσε μόνο λεφτά, φήμη, δόξα κλπ (σκέτα χωρίς καρδούλες). Τί πραγματικά συμβαίνει μέσα μας; Η εξαίρεση ορισμένων δεν είναι ποτέ ο κανόνας. Γίναμε όλοι τόσο καλοί ξαφνικά και έχουν τόσο αλλάξει μέσα μας -ως προς τις αληθινές επιδιώξεις- τα πράγματα συγκριτικά με το παρελθόν; Τότε, γιατί εξωτερικά αλλάζουν τόσο λίγο; Και αν οι πιο πολλοί είναι τόσο καλοί σαν αθώοι ποιμένες πράγμα που ηθικά είναι έννοια ποιοτικά ανώτερη του δικαίου, τότε είναι δυνατόν λίγοι (κακόβουλοι) που δήθ...

Κάτι τέτοιο μου έβγαλε ένα κομμάτι τυρί που έφαγα, μάλλον γαλλικής προελεύσεως. Απλωνόταν στο στόμα, αλλά πολύ έντονα όμως και η γεύση του είχε κάτι από "unreal power". Αυτό... μόνο! Ααα...και ακόμα ότι: από επίγευση για ώρα ένιωθες ότι πριν από κάποια ώρα έφαγες. Δεν σε άφηνε να ξεχάσεις εύκολα ότι το φάγες και το έκανες μια χαψιά με μια, δύο δαγκωματιές. Σε ανταμοίβει με διάρκεια στην αίσθηση.

Jaro is truly the wittiest among them all, while Nuta and other teammates tend to be so good and moral, they end up almost naive. I like Jaro. A bit too bulky in his manners, as he is forced to hunt big-size enemies, but I like the competitive concept he brings in hunting down his enemies. In the end, it is truly about, who will be giving the orders to the rest. The crowds demand to be guided. And as history has proven the smarter the hunter the deadliest he is. In this microcosmos game of our days, we can turn detail to our favor all along accepting the global tendency to size augmentation one step at a time. Two can play that game, when you decide you are no longer, in the beginning, playing for fun. If you are up for a challenge, try playing to win for a change. You will see a big difference in every aspect of your life.