KSpiLtalking

 Τέτοιοι κολληματίες ενδέχεται να κάνουν πράγματα όπως: α) αποκρυσταλλωνονται ψυχικά πάνω στη στερεά ενέργεια. β) να διακρίνονται από ένα μάτσο weak συναισθημάτων από απόσταση και δια του πλαγιου συνεχώς και όλην την ώρα (σε φάση υποβόσκουσας παραπονογκρίνιας και αιωρούμενης κρεβατομουρμούρας λες και οι υπόλοιποι τους χρωστάμε κάτι ειδικώς) και να συγχέουν τους τρόπους των άλλων που τους υπομένουν, με ταύτιση μαζί τους ή αποδοχή της λανθάνουσας κατάστασης τους και όχι απλά πολιτισμένη ανοχή, γιατί στην ουσία δεν ξέρεις και πώς αλλιώς να αντιδράσεις και κάνεις υπομονή.  Λογικά και κανονικά το να είσαι απλά ευγενής, δεν πρέπει να σου προκαλεί προβλήματα, αλλά αντίθετα να εκτιμάται κιόλας. Το ηθικό μάθημα όμως από το πάθημα που λέγεται ζωή είναι ότι αν θες να έχεις το κεφάλι σου ήσυχο, πρέπει να είσαι από αδιάφορος έως αγενής με τα προβλήματα του κόσμου, έστω κι αν δεν είναι πολύ ανθρώπινο.  Το να είσαι λίγο bad boy (BB) δεν έβλαψε ποτέ κανέναν. Και αυτό να γίνεται με μ...

Που δεν είναι μόνο "i want the white knight on a white horse (στην εποχη μας κάποιο sports car από τα τόσα που κυκλοφορούν)". Κάποιος τους τα έχει μάθει αυτά σαν προτυπα. Ποιός όμως; Ποιός να έχει συμφέρον από μια τέτοια "mentalite";; Γιατί να θέλει οι γυναίκες να ενθουσιάζονται μόνο με συνήθειες των ανώτερων εισοδηματικών τάξεων;;; Ήταν πάντως και realist και sexy και όσο πρέπει soft. Ναι υπάρχουν και τέτοιες και δεν είναι όλες πουριτανες, όπως τις έχουμε εμείς στο μυαλό μας και όπως όντως πολλές έτσι είναι, αλλά προφανώς όχι και όλες, διότι πάντα σε όλα τα κοινωνικά πεδία και πράγματα υπάρχουν και λίγες ή πιο σπάνια αρκετές έως πολλές εξαιρέσεις. Αυτά (τα ολίγα)!

Δεν λέω έχει τη σοφία του. "Be smart και μην πεις τίποτε" μας λέει. Θα βάλει λάδι στη φωτιά. Ο ξανθός DJ και φίλος της Κέλσα έχει τα δίκια του. Δεν θα αντιλέξω ευθύς αμέσως και σίγουρα όχι για να του πάω κόντρα. Αν πούμε κάτι τώρα, τα κορίτσια θα αρχίζουν να φωνάζουν και ποιός τα ακούει και δεν μπορούν να καταλάβουν ακόμα και αν εξηγείς. Είναι γυναίκες και δη από αυτές που ακούνε, για να πούνε το δικό τους. Δεν ακούνε, για να καταλάβουν. Ευτυχώς που δεν είναι από αυτές που θεωρούν ότι ο άντρας έχει πάντα άδικο. Πάλι καλά τυχεροί σταθήκαμε. Απλά όταν κάτι κάνει σε δυσάρεστη αλήθεια, είναι οι δικές μας από αυτές που το απωθούν σχεδόν αυτόματα με το που σε καταλαβαίνουν ότι πας να πεις κάτι τέτοιο. Με το που ψυχανεμίζονται ότι πας να πεις κάτι που δεν τους αρέσει, το ξεχνάνε πριν καν το ακούσουν. Άρα, γιατί να το πεις κιόλας; Καταλήγουμε στην κίτρινη σιωπή του φίλου μας ακόμα κι αν το ψάξεις περαιτέρω και παραπάνω. Οπότε προσωρινά δεν λέμε τίποτα και το θάβουμε. Τί κάνουμε όμως ...

Straight out of somewhere and into the essence of things with nothing but a few lines. If you can do this without cheat mode, you are a Player with a capital π. You will meet great competition up ahead if you haven't already. Love in Christian societies never changed the ancient fact that it has to come down to who is the real boss? Love always comes second. Only great players can make you forget about who is the boss and they do this only for you to realize what you are worth on your own. Can you lead without guidance? Last tip: watch out for those who call on love only to weaken your judgment. They don't have any feelings. Only care for self-preservation masked with pink color. People who truly love each other rarely need to say it. They live it every day. 

It turns out I liked her "max chill" style, which has nothing to do with me.  I usually am up to something for instance. My style I mean is either fiery or nothing. Nothing means things pass by me or are unnoticeable.  Some other times I simply don't give a damn  or don't feel like caring. Also sometimes too tired to care. Caring is an everyday job. But despite I like her "act chilly and take it slowly" attitude,  our music tastes are so different and don't collide much like the rest. Sometimes I notice that I can't even bear to listen halfway through the music of the young gens Of course, this largely depends on the artists and the energy that flows through their music. The style as the genre is not everything. But the energy within is of core importance. I see why scientists now differentiate generations on a faster scale.  People born ten years apart can totally be different or  shall we say that their differences are of significant variation? Tr...

Ήταν σαν καστανή ζαχαρή. Ήπια και συγκρατημένα γλυκιά ή ενθουσιώδης. Ακατανόητα ψύχραιμη και ήρεμη. Δεν τσιμπάει καθόλου, όπως να ανεβάζει στροφές απότομες σαν τη λευκή ζαχαρένια συγγενή της. Έψαχνα τρόπο να την κάνω να χάσει το cool της, αλλά δεν τα κατάφερνα.  Γήινη, σταθερή. Rock!!

I have forgotten about her and the rest that came with her during that period. They are nothing but a distant virtual memory now. I don't write this to play it bad. Virtual experiences don't count much for me.  I may have a mentalist's "know-how", but I am more physical. The content is more important always even in mind-fields. What matters is what you say. Which usually derives from what you think, unless someone else has whispered a little secret into your ear and gave you the answer beforehand. And what I say is simple: being physical in the Material-Mortal World (MMW) is key. Being physical is actually smart. You don't have to be necessarily an athlete. That has to do with strength and stamina. Like building a second protective layer of muscle power. This is what athletes are after. They are out for more and more "body". But these wits here come from an "office life" guy. Just normally physical can be enough. Be in contact with your sur...

Όχι τόσο για το σακάκι. Έτσι και αλλιώς εγώ είμαι τύπος casual. Αυτό που με εντυπωσίασε από άποψη ακρίβειας ήταν το υφος που απέπνεε κάτι σε "ας χαμογελασω, ενώ ο καθένας λέει το μακρυ και κοντό του στη χώρα αυτή και ίσως στον πλανήτη Γή ολόκληρο". Τελικά αυτό που μαθαίνουμε στον κόσμο των επιχειρήσεων είναι ότι όλα έρχονται και παρέρχονται και όλα επί το πλείστον είναι αναλώσιμα σε έναν αέναη -σχεδόν βαρετά επαναληπτικό- κύκλο των ίδιων καθημερινών αναγκών. Δύσκολο πολύ να κάνεις κάτι να μείνει ή έστω να ξεχωρίσει στα πεδία του χρόνου. Αλλά πολύ!

Είναι λίγο posh, όπως σνομπ, όσο παταει η γάτα, αλλά είναι καλή εν τέλει. Το καβουρι της Ηρας που έλεγε ο μύθος και τετοια. Κατά την έννοια όλοι μας περνάμε φάσεις που περνάμε ωραία στο καβούκι μας. Αλλά πρέπει μια στο τόσο και να βγαίνουμε από αυτό. Δεν τα έχουμε εδώ (εδώ όπως εναντίον) με τον Ηρακλή, όπως η μυθολογική Ήρα. Βλέπουμε τη θετική πλευρά της ιστορίας ή καλύτερα να λέμε του μύθου. Πάντως είναι αριστοκράτισσα και θέλει λίγο να της μιλάς με το "Σεις και με το Σας" παραπάνω. Πιο απλά να της φέρεσαι ωραία. Κάθε γυναίκα βέβαια -θα μπορούσε κάποιος να αντιλέξει επιτυχώς- ότι το θέλει αυτό (να της φέρεσαι like she is your princess που λένε οι Αγγλοσάξωνες), αλλά τέτοια κορίτσια ίσως ένα τσίκ παραπάνω να έχουν ένα θέμα με την αποκλειστικότητα. Ίσως πάλι και όχι και απλά να θέλουν τα ευγενή αισθήματα των αριστοκρατών να κυριαρχούν στις ανθρώπινες σχέσεις. Ίσως το posh δηλαδή να είναι απόρροια (όπως απουκρουστική αντίδραση) για τη φάση "dog eat dog" ή αλλιώς άλλο ...

Λεγόταν Natasapina όπως λέγαμε παλιά στα ελληνικά ότι είναι αυτή (η Νατάσσα) μια τσαχπίνα... και εγώ επίσης φυσικά και δεν κρατήθηκα και της είπα ότι αυτό που έκανε με το πόδι την έκανε να φαίνεται στην κίνηση απίστευτα πολύ τσακπινα. Some footwork to stare at. Αυτό! Μόνο! Αλήθεια!

Εντάξει έκανε γυναικείο νάζι και λίγο εγώ αυτά τα προσέχω. Αλλά περισσότερο μου έκανε εντύπωση ποιά το έκανε και έτσι είπα να της δείξω ότι καλά έπραξε για αλλαγή.  Από το 2012 μια ομάδα ατόμων (πολλοί ανάμεσα τους ίσως να είναι και vegans, ίσως πάλι και όχι, έτσι απλά φαντάζομαι λόγω συμπεριφοράς κυρίως και λιγότερο εξ όψεως, χωρίς να μπορώ επακριβώς να ξέρω) κάνουν καρδουλες, γιατί πιστεύουν ότι είναι καλό να αγαπάμε όλον τον κόσμο και με αυτό μαλακώνουν τα παλια και τα πολυ αγρια από περασμένες δεκαετίες.  Τα κάνουν πολιτισμένα και ήμερα.  Προκυπτει βέβαια ότι θα πρεπει να βελτιώσουμε τις καρδουλες με διορθωτικες κινησεις ανά τακτά χρονικά διαστήματα, γιατί αλλιώς θα καταλήξουμε στο φασισμό και αδιέξοδο της (πολλής) ευαισθησίας. Το άλλο άκρο. Που ήδη έχουμε φτάσει κατά κάποιο τρόπο δηλαδή.  Κατά τα άλλα είναι φοβερό να βλέπεις ένα old republic girl που το είχες στο μυαλό σου να είναι ένα πολύ άτακτο και κακό κορίτσι να κάνει τσακπινιές σαν άκακη γατουλα. ...

Όχι απόλυτα βέβαια, αλλά συνήθως δεν υπάρχει ανάληψη ευθύνης στην εποχή μας. Αν δε πρόκειται για χαζομάρα μην περιμένεις παραδοχή ούτε με σφαίρες. Οι ηλίθιοι ποτέ δεν μπορουν να παραδεχτουν τη μαλακια τους. Είναι βλάκες που συνεχώς θα επαναλαμβάνουν το ίδιο λάθος. Αγαπούν εις βάθος το ελάττωμα τους. Υπάρχουν πόλεμοι που έχουν προκληθεί από τέτοιους βλάκες τύπους με τον βλαμμένο εγωϊσμό τύπου Αγαμέμνονα που το όνομα του σήμαινε: αυτός που είχε υπερβολική μνήμη, ήτοι από τις λέξεις "άγαν" και "μνήμη" ή εναλλακτικά "ο αγάς με την πολλή μνήμη (εγωϊσμού)". Αν θες να λήξει η ηλίθια κατάσταση, μην περιμένεις να αναλάβουν την ευθύνη οι χαζοί, αλλά βρες έναν τρόπο να τους ξετρυπώσεις και να τους πιάσεις στη φάκα. Αλλιώς θα περιμένεις για πάντα. Δεν πιστεύω να είσαι και εσύ ηλίθιος και να θεωρείς ότι θα έρθουν μια ωραία πρωία και θα πούν: "ξέρεις κάτι είμαστε βλάκες, συγγνώμη!" Αν έχεις τέτοιες πεποιθήσεις, μην απορήσεις, αν οι άνθρωποι σου πουν μια μέρα,...

Είχε κατι η αδερφη της τέτοιας (η Ακριβή). Είχε κάτι απο αυτό το υλικό που απαντιέται στις πλουσιες που κάνει σε μια γοητεία άλλη απο μας τους working regulars. Ωστόσο δεν θα ήθελα να επαληθεύσω ότι οι γονείς της μπορεί και να είναι απίστευτα τσιγγούνηδες, ενώ η κόρη τους τόσο συμπαθητική. Τί απαίσια και όμως πιθανή να συμβεί αντίφαση είναι αυτή; Δεν θα είναι η πρώτη φορά πάντως. Ας θυμηθούμε τί έγινε την άλλη φορά με την Ακυλίνη που ο πατέρας ήταν "στυγνός φραγκοφονιάς". Δεν κύλισε και ιδανικά, ούτε καν απλά καλά. Πόσο μάλλον να ήθελα και πολύ καλά. Μεγάλωσε μια κόρη σκέτο μάλαμα, όμως ο ίδιος δεν ήταν και η καλύτερη περίπτωση ανθρώπου, πόσο μάλλον να τον φανταστείς σαν πεθερό σου. Δεν θα ήθελα να το ζήσω. Και έτσι έφυγα πριν καν προσπαθήσω (σοβαρά), γιατί το είδα αμέσως (από την πολλή αρχή) ότι θα έλθουν κατά πάνω μου (οι μίζερες καταστάσεις).

Ήταν μεν φινέτσατη και η μια και η άλλη, αλλά ήταν σίγουρα medium externally ακόμα και σε στεγνό mode. Πράγμα που μου έκανε εντυπωση για τέτοιες κοπελες να είναι τόσο detail orientated. Έχει κάτι cute αυτό, το να βλέπεις δηλαδή γυναίκες πιο μεγάλες να φέρονται με τόση λεπτότητα και καμιά φορά πιο μικρές να είναι πιο σκληρές έως και αυστηρές. Τον 21ο αιώνα όμως όλες οι γυναίκες ανεξαρτήτως τύπου έχουν μια ισχυρή τάση σε μια πλάγια και συμβολική επικοινωνία μέσω social media. Εδώ νοούνται κυρίως τα posts, για να εκφράσεις όσα δεν μπορείς να πεις η για να δεις, αν θα δει ή θα σχολιάσει ο αποδέκτης που σε ενδιαφέρει και τετοια. Έχει εθιστεί το κοινό. Απλά δεν μπορούν να τα πούν ως έχουν και όπως είναι (τα καθέκαστα πράγματα). Οι Aurores ήταν απλά η αφορμή για αυτό που οπωσδήποτε θα έρχόταν και η αρχή για αυτό που σύντομα και σίγουρα -και όχι απλά αργά και σταθερά- θα επακολουθήσει.